Rozwód z orzekaniem czy bez orzekania o winie? Jeżeli pominąć kwestie osobistych relacji stron, które skłaniają małżonków do sądowego ustalenia osoby winnej rozkładu pożycia małżeńskiego, to praktyczne znaczenie orzeczenia winy sprowadza się przede wszystkim do kwestii alimentacyjnych pomiędzy małżonkami. Odmienne są bowiem przesłanki orzeczenia w przedmiocie alimentów w sytuacji gdy jeden z małżonków został uznany wyłącznie winnym rozkładu pożycia, a inne gdy winnymi zostały uznane obie strony lub gdy sąd w ogóle nie orzekał w tym zakresie. Orzeczenie o winie pośrednio może mieć również wpływ na sprawy o podział majątku wspólnego, kiedy to okoliczności świadczące o winie strony jednocześnie mogą wpływać na ustalenie przez sąd nierównych udziałów w majątku wspólnym małżonków (np. uzależnienie strony od hazardu, alkoholu itp.)
Należy pamiętać, że zgodnie z treścią art. 57§1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zasadą jest, że sąd orzekając rozwód, orzeka także, czy i który z małżonków ponosi winę za rozkład pożycia. Sąd odstąpi od orzekania w tym zakresie jedynie na zgodny wniosek stron. Wówczas następują skutki takie, jakby żaden z małżonków nie ponosił winy. W przypadku gdy strony nie zgłoszą takiego wniosku wówczas mogą żądać orzeczenia rozkładu pożycia małżeńskiego albo z wyłącznej winy jednej strony albo z winy obu stron.
Nie ulega wątpliwości, że sprawa o rozwód z orzekaniem o winie wiąże się z koniecznością przeprowadzenia niełatwego procesu dowodowego, co z kolei ma istotny wpływ na czas, w którym sąd rozpozna sprawę i wyda wyrok. Trzeba bowiem mieć na uwadze fakt, że poza niezwykle rzadkimi przypadkami, w których strona przeciwna uzna swoją winę, zazwyczaj niezbędne okaże się przesłuchanie świadków i przeprowadzenie innych dowodów (np. odsłuchanie nagrań rozmów), które będą świadczyć o winie strony przeciwnej.